Donateursdag in Oosterend (2008)
Zaterdag 23 augustus jl. was de donateursdag, in goede traditie, weer erg gezellig. Heel wat Galema's en Galama's, en natuurlijk echtgenoten, waren zichtbaar blij elkaar weer te zien op de jaarlijkse familiebijeenkomst, dit keer gehouden in café Bergsma in Easterein. Het dorp Easterein (Oosterend), gelegen in de driehoek tussen Bolsward, Sneek en Franeker, was de woonplaats van de Meylema's, onze voorouders van zo'n 15 generaties terug. De donateursdag stond dit maal dan ook in het teken van onze familie 500 jaar geleden.
De Meylema's behoorden tot de notabelen. Ze hadden grote boerderijen in een gehucht vlakbij Easterein, Meilahuzen (Meijlahuizen), waar natuurlijk hun naam aan ontleend is. Diverse Meylema's hebben in Leuven, Gent en Brugge gestudeerd. Naast boeren waren er dan ook Meylema's die advocaat, apotheker of pastoor zijn geweest. Een aantal van deze familieleden is in de Martinikerk van Easterein begraven en diverse grafstenen liggen er nog. En die bekijken stond uiteraard op het programma.
Maar het programma begon uiteraard met elkaar begroeten en bijpraten, waarbij de koffie en koek niet ontbrak. De familieleden verspreidden zich gedeeltelijk binnen, gedeeltelijk buiten op de binnenplaats met tafels en stoelen, waarbij een half oog op het weer onvermijdelijk was: af en toe dreigde de heldere lucht plaats te maken voor wat lichte regenwolken, maar de, ongetwijfeld Friese, weergoden hebben ons niet in de steek gelaten. De sfeer was direct zoals vanouds, zoals altijd – een heel vertrouwde sfeer van familieleden die elkaar goed kennen; elkaar herkennen van eerdere bijeenkomsten; en bij voorbaat open staan voor die familieleden waar ze nog niet eerder mee kennisgemaakt hebben. Een grote variatie van mensen, verbonden door hun gemeenschappelijke familiegeschiedenis.
De ledenvergadering verliep dan ook in even goede stemming en eensgezindheid, voorgezeten door Kees die de formele onderwerpen op zijn eigen informele wijze besprak, afgewisseld met de bijdragen van andere bestuursleden en de reacties van de familie. Daarna was het tijd voor de lunch, een zeer smakelijke soep met brood. Door een misverstand binnen het bestuur volgden de bestelde broodjes niet, waardoor de lunch voor velen wat mager uitviel. Een misverstand wat het bestuur zeer spijt.
Na de lunch was de Martinikerk open en stond de gids klaar voor een uitleg. De kerk in Romaanse stijl dateert van begin 1200 en is gebouwd op een verhoogd terrein met een gracht er om heen. Hij ligt er schilderachtig bij, zo temidden van het dorp maar ook temidden van het prachtige vlakke landschap, vanwaar de toren van ver te zien is. De sacristie van de kerk uit 1400, de oudste van Friesland, is bijzonder mooi met zijn balkenplafond. Je komt daarlangs als je de trap neemt naar het oksaal, de prachtige koorafscheiding uit 1554. Toen op 31 maart 1580 de Rooms Katholieke eredienst verboden werd verklaard door de Staten van Friesland, werd de kerk in gebruik genomen door de Gereformeerden. In het voormalige middenpad van de kerk, nu onder houten kerkstoelen, liggen de zeer bewerkte grafstenen van de Meylema's en hun echtgenoten, zoals Sijbe Meijlema overleden in 1536; Mari Sijbes Meijlema overleden 9 juli 1553; Sijpcke Meijlama overleden 5 maart 1593; en Sieuwke Sierks Meijlema overleden 10 december 1652. Na zijn uitleg werd de gids nog vele vragen gesteld, terwijl de familieleden met groot interesse de kerk bezichtigden.
Om het weidse landschap van het gebied waar de Meylema's gewoond hebben te zien, stapte vanaf hier een gedeelte op de fiets voor een rondrit Meilahuizen, Roodhuis, Lutkewierum Rien, Itens, en ving het andere gedeelte aan met hun wandelroute langs Meilahuizen. De wandelaars kwamen na circa een uur terug in het café, nog steeds druk met elkaar in gesprek en klaar voor een warme snack. De fietsers kwamen iets later, opgetogen en vol enthousiasme. Duidelijk was dat zowel de fiets- als de wandeltocht in goede aarde was gevallen en terwijl men weer een plaats binnen of buiten innam werd het steeds gezelliger. Het was al die tijd droog gebleven en alleen om ons dat te doen waarderen vielen er nu een paar druppels regen. Maar juist toen de laatste familieleden van de binnenplaats naar binnen wilden gaan, werd het weer droog en kwam de zon zelfs nog even voelbaar door. De borrel smaakte goed, hoe zou het ook anders kunnen, en tegen 18.00 uur was het tijd voor het welverzorgde buffet met de Friese gerechten. Het was al 20.00 uur toen de laatste Galama's en Galema's afscheid van elkaar namen, met beloften elkaar te bellen, te schrijven, op te zoeken, maar in ieder geval elkaar weer te zien op de familiedag van volgend jaar, in dit geval de familiereünie. Met een dergelijke verbondenheid en interesse in de familie, belooft het volgend jaar een geslaagde reünie te worden!